Ierene jest dosyć wysoką i zgrabną kobietą. Jej długo ciemnobrązowe włosy praktycznie nigdy nie były spięte, najwyżej były splatane w cienkie koski, kiedy Ierene wyruszała w długą podróż. Jej szare oczy w blasku promieni zmieniają się na kolor niebieski. Zazwyczaj wygląda na spokojną, idącą raczej na kompromisy niż szukającą powodów do kłótni. Nie lubi rywalizować to też praktycznie rzecz biorąc usuwa się w cień. Długo nie gniewa się, ale zawsze pamięta wyrządzone krzywdy. Potrafi cierpliwie czekać, aż nadarzy się dogodna chwila na zadanie odwetowego ciosu. Jej pokojowe usposobienie skutecznie skrywa niebezpieczne umiejętności, które nabyła od swojego dziadka Aharga, a potem od wujka Witara.

Przed IR

Ierene Ordovices chociaż jest Rzymianką to jednak tego nie czuje, a to dlatego, iż z Rzymem miała do czynienie zaledwie od paru lat. Wcześniej całe swoje dzieciństwo spędziła poza limesem, całkowicie nie martwiąc się o swoich rzymskich korzeniach. Jej dziadek Ahargas Celt niegdyś walczył u boku Rzymian o wolność i dobrobyt swego ludu. Jednak z czasem bycie Rzymianinem wielce go rozczarowało i Ahargas opuścił Imperium na długie lata. Jego droga z Rzymem po jakimś czasie znowu się splotna, a to za sprawą wspólnego z Rzymem wroga. Podczas wyczerpujących walk Ahargas miał godność poznać znacznego generała Liviusa Cyriusza Claudiusa i jego wspaniała córkę Viktorię Secundę. Po wojnie Viktoria zostawiła dla niego świat, który tak kochała i kiedy bogowie obdarzyli ją i Aharga bliźniakami, Witarem i Kasjaną, Viktoria zdołała namówić swojego męża, by ich potomstwo zdobyło rzymskie wykształcenie. Tak też się stało. Niestety jedynie Kasjana pragnęła pozostać w Imperium, z tego też powodu jej świat się podzielił się na dwie połowy, z czego największą część swojego życia ofiarowała Divodurum. W mieście tym Kasjana spotkała miłość swojego życia Inarusa Ordovices, ojca Ierene. Pochodził on ze znacznego celtyckiego rodu Ordovices. Inarus był tak zachwycony romanizacją, iż wyrzekł się swych korzeni na rzecz obywatelstwa rzymskiego. Jedynie nazwisko przypominało skąd pochodził jego ród. Chociaż Kasjanę darzył szczerym uczuciem, to jednak bardziej kochał przygody i walkę. Jego coraz częstsze wypady z czasem zamieniły się na długie wielomiesięczne wyprawy wojenne. Nie potrzymało go nawet nowina, iż zostanie ojcem. Jak to było w jego zwyczaju obiecał rychły powrót i na obiecankach się skończyło. Niestety bogowie nie byli tak łaskawi wobec bezduszności Inarusa i sprawili, iż już nigdy nie miał zobaczyć oblicza swojego serca. Kasjana wkrótce po porodzie zmarła, a wówczas przybywający blisko Witar zaopiekował się Ierene. Tak to pod osłoną gwiaździstej nocy Ierene na długie lata opuściła Imperium Rzymskie. Po tej tragedii Inarus pogrążony w gniewie jeszcze długo walczył za Rzym, aż wreszcie zmęczony wojnami ustatkował się w Italii, by rozpocząć swoją karierę kupiecką. Tymczasem Ierene wychowywała się pod bacznym okiem swojego dziadka Ahargasa, który nie śpieszył się z opowiedzeniem dziejów swojego i jej rodu. O Rzymie wiedziała tylko tyle, iż to za sprawą tego Imperium w jej życiu nie uczestniczy Kasjana. Kiedy była nastoletnią dziewczyną z jej życia zniknął dziadek i pieczę nad nią przejął wujek Witar. On zaś pragnął wypełnić niegdyś daną obietnicę i odesłał Ierene do jej ojca Inarusa do Rzymu. W taki to sposób niespodziewanie znalazła się w obcym, znienawidzonym kraju przy obcym człowieku, który żądał by nazywała go ojcem. W podczas pobytu u ojca zdołała poznać łacinę i reguły panujące w tym świecie. Jednak ten zatłoczony świat dusił ją, więc kiedy Inarus wspomniał o swoich celtyckich korzeniach Ierene natychmiast to wykorzystała i wymknęła się z pod jego władzy uciekając do Galii ABL.

Swoje nowe życie rozpoczęła w Iuliomagus w niewielkim miasteczku. Z czasem nauczyła się być Rzymianką i w towarzystwie wiernego przyjaciela Eomera zasmakowała urzędniczego życia. Teraz swoje dni spędza między ukochanym Iuliomagus a Condevicnum, gdzie sprawuje prefekturę.